Twee aandoeningen welke niet te meten zijn in de geneeskunde.
Zowel alternatief en regulier gaat men steeds meer aandacht besteden aan onderzoek. De oorzaken zijn vaak wel te achterhalen, maar een goede behandeling ervoor is nog niet ontdekt. Ik vraag mijzelf af of die er zou kunnen zijn.
Tinnitus
het horen van geluiden die er in de buitenwereld niet zijn. Niet voor de normaal functionerende oren en hersenen. De theorie is momenteel over het algemeen dat het geluid door de hersenen zelf geproduceerd wordt. Waarom, daar zijn ook weer verschillende theorieën over.
Het is niet mijn bedoeling om op deze site pagina lange verhandelingen te gaan houden en plaatsen over dit fenomeen.
Wel wil ik de aandacht vestigen op het boek ‘Gevangen in geluid’ dat Joan van Baarle heeft geschreven, naar aanleiding van de euthanasie welke haar dochter Gaby Olthuis heeft moeten laten toepassen vanwege een extreem ernstige vorm van tinnitus en hyperacusis tegelijk. Ik ben Gaby en Joan zeer dankbaar voor de wijze waarop zij dit extreem grote verdriet en verlies in de openbaarheid hebben gebracht. Zij hebben dit gedaan om aandacht en begrip te vragen bij ‘lotgenoten’ en hun naasten, bij artsen en therapeuten, kortom bij de hele samenleving. Joan besloot een boek te schrijven over de lange weg die haar dochter heeft afgelegd langs medisch specialisten en alternatieve genezers. Het verhaal wordt afgewisseld met portretten van mensen die aan oorsuizen (tinnitus)lijden. Het boek bevat ook informatie over o.a. behandelingen en preventie.
Ik ben heel blij met dit boek. Het toont op een heldere wijze aan hoeveel impact deze aandoeningen op getroffene en naasten heeft, maar ook wat je kunt doen om er samen mee te kunnen leven
Het is een fenomeen dat veel meer voorkomt dan men vermoedt en dat ook veel meer zal toenemen door onze stressvolle wijze van leven en lawaaierige samenleving.
Joan heeft samen met een aantal deskundigen de Stichting Gaby Olthuis Fonds opgericht om onderzoek te doen naar de oorzaak en de behandeling van tinnitus.
Mijn verhaal had in dit boek kunnen staan. Stukje bij beetje kom je dit tegen in mijn boek
‘Cliffhanging de Waanzin voorbij.’
Hyperacusis
Overgevoelig voor geluid. Wie kent nog het gevoel dat je kreeg bij amalgaan vulling in kiezen, als je daar aluminiumfolie tegenaan kreeg? Een snerpende pijn trok dan door je kies, vooral je hoofd in. Wie kan er tegen het geluid als iemand met de nagels over een schoolbord krast? Een gevoel dat niet goed te omschrijven is, maar bepaald niet prettig. Dat is de ‘pijn’ welke ik voel als iemand een zak chips vlak naast mij opentrekt of een krant omslaat. Nog erger, de biologische aardappelen zijn tegenwoordig in een extreem krakend plasticfolie verpakt.
In een restaurant waar veel getik van bestek is, rammelende kopjes en een kakafonie van pratende mensen, moet ik mijn koptelefoon opzetten. Dit is er een van Bose met het soundreducing system. Ik noem het mijn Bose vriendje en hij gaat overal mee naartoe. Zonder hem houd ik het niet lang vol in de samenleving. Met hem houd ik het een stuk langer vol.
Het nadeel hiervan is dat hij zo mooi stilte creëert dat ik mijn tinnitus des te harder hoor en hier dan weer heel erg moe van word.
Ik heb met vallen en opstaan geleerd om steeds weer de balans te zoeken van wat ik aankan, zonder een te grote terugval te krijgen. Dit geldt ook voor mijn man, ook hij heeft moeten leren hoe met deze situatie om te gaan en om elke dag weer te toetsen wat wel en niet kan. Geen makkelijke opgave, maar uiteindelijk verdiept het je relatie, als je in staat bent hier samen mee om te gaan.
Ik leef sociaal gezien behoorlijk geïsoleerd en hij moet meestal alleen naar een feestje of een begrafenis. Over hoe wij hiermee omgaan en hoe ik omga met het leven met tinnitus en hyperacusis heb ik geschreven in mijn boek ‘Cliffhanging de Waanzin voorbij.’